Modlitwa jest najprościej mówiąc rozmową z Bogiem. W czasie drogi na Jasną Górę nie zabraknie Wam ani form, ani możliwości wejścia z Nim w dialog. Zmęczenie oraz doświadczanie własnej słabości (jak i siły) pozwolą Wam nawiązać bardzo intymny kontakt.
Dzień rozpoczynamy od modlitwy porannej prowadzonej zazwyczaj przez któregoś z księży lub kleryków. Następnie zwyczajowo są śpiewane godzinki (znajdziecie je w karcie pielgrzyma, którą otrzymacie przy zapisać oraz pielgrzymkowym śpiewniku). Jeśli nawet ktoś nie wie czym są, jak się je odmawia – pod koniec wędrówki będzie je znał na pamięć.
W ciągu dnia (zazwyczaj po przerwie obiadowej) jest odmawiany różaniec (jedna, cała część w zależności od dnia tygodnia). Przed modlitwą są zbierane intencje, które później są odczytywane przed każdą tajemnicą. Często może wydawać się to męczące, długie i wręcz nudne, ALE jest to przede wszystkim element bardzo integrujący grupę, gdyż pokazuje z czym idziemy do Matki Bożej, co trapi siostrę / brata idącego z nami ramię w ramię.
Na kolejnym postoju po obiedzie, kto chce może przyłączyć się do salwatoriańskiego klasztorku. Odmawiana jest modlitwa brewiarzowa. Zawsze jest podawana informacja kiedy się odbędzie oraz ewentualne miejsce spotkania. Prowadzą ją księżą i / lub klerycy.
W czasie jednego z odcinków (zazwyczaj przedostatniego lub ostatniego) jest odmawiana Koronka do Miłosierdzia Bożego.
Uwieńczeniem dnia jest Apel Jasnogórski kiedy to chwytając się za ręce dziękujemy Bogu i Jego Matce za przeżyty dzień oraz prosimy o łaski na kolejny.
Nie zapomnijmy również o śpiewie, który towarzyszy nam przez cały dzień dzięki Grupie Muzycznej. Zazwyczaj jest pełen radości i entuzjazmu, co zdecydowanie ułatwia stawianie kolejnych kroków, a jak mówił św. Augustyn „Kto śpiewa dwa razy się modli” – dlatego nie warto szczędzić głosu, aby wesprzeć tych, którzy są przy mikrofonie.
Wciągu dnia przewidziane są również konferencja oraz rozważanie fragmentu Pisma Świętego, w czasie których możemy zagłębiać się w tajemnice naszej wiary. Obie formy są przygotowane w zależności od programu duchowego przewidzianego na dany rok oraz od potrzeb grupy.
Sakramenty
W czasie drogi na Jasną Górę codziennie uczestniczymy w Eucharystii (i chociażby ze względu na to należy zachować odpowiedni ubiór). Jest to bezpośrednie spotkanie z Bogiem – centralny punkt dnia – nawet jeśli jest o 6.00 rano.
Msze najczęściej odbywają się w warunkach polowych (choć zdarza się, że przed kościołem) – nie oznacza to jednak, że można na nich leżeć, jeść, rozmawiać. Księżą robią, co mogą, aby kazania były interesujące – pielgrzymi kontemplują je często z sennymi zamkniętymi oczami 😉 Jednak takie sytuacje nie są pożądane.
W czasie Mszy Św. w miejscowości Garnek (jest to 9 dzień pielgrzymki) można podpisać Krucjatę Wyzwolenia Człowieka.
Pielgrzymka jest dobrą okazją do przygotowania się do sakramentu pokuty i pojednania. Na końcu grupy zawsze można znaleźć księdza, który chętnie pomoże Wam przeżyć ten sakrament. Warto to zrobić na początku pielgrzymki, gdy kolejki do „konfesjonału” jeszcze nie są tak długie (zdarza się, że pod koniec naszej drogi trzeba czekać nawet dwa dni). Księża są zawsze otwarci i na pewno znajdą dla Was czas.
Jeśli chodzi o inne sakramenty – ze względów oczywistych raczej nie jest praktykowane ich udzielanie (choć czasem zdarzają się śluby, ewentualnie można skorzystać z sakramentu chorych;-)).
Wyrzeczenia
Wyrzeczenia podczas pielgrzymki praktykuje się na kilka sposobów:
- Sama droga, zmęczenie, bardziej lub mniej trudne warunki atmosferyczne
- Niesienie tuby: to jest czynność, w której mogą popisać się bracia
- Niesienie kabelka, który w pewien sposób zabezpiecza grupę, ale przede wszystkim pozwala nam zachować łączność między sobą (i tubami;-))
- Mycie się w misce, pod szlaufem
- Spanie na karimacie, w namiocie, w stodole
- Wczesne wstawanie (nawet, jeśli ktoś twierdzi, że 7.00 rano to dla niego noc – na pielgrzymce wstanie o 5.00)
- Podzielenie się wodą, jedzeniem z siostrą / bratem
Wyrzeczenie jest też rodzajem modlitwy i postu. Dopiero, gdy przekroczysz własne granice, poznasz siebie. A żeby je przekroczyć musisz zwrócić się do Boga o siły i wytrwałość.
Spotkanie
Pielgrzymka to przede wszystkim spotkanie: z Bogiem, z drugim człowiekiem, z sobą samym. W czasie drogi , w czasie postoju, w czasie wieczornego apelu, w kolejce po wodę.
Czasem trudno jest nawet być miłym – zmęczenie, bąble dają się za bardzo we znaki. Ale wtedy z pomocą przychodzi… Belgijka, polonez i roztańczeni klerycy grupy Zielonej. Tak, tak to nie jest żart – podczas pielgrzymki jest też szkoła tańca, gdzie można nawiązać bliższe znajomości, odreagować ból i zmęczenie (choć mogłoby się wydawać inaczej).
Innym ważniejszym nieco momentem dnia jest wieczorny apel, podczas którego, w zależności od roku, dzielimy się wiarą, doświadczeniem spotkania z Bogiem. Podsumowujemy dzień, mówimy o tym, co jeszcze przed nami, mamy okazję bliżej się poznać, zobaczyć się nawzajem, wspólnie odpocząć.
Dobrze, jeśli na nasze wieczorne spotkania zapraszani są nasi gospodarze – jeśli korzystasz z czyjejś gościnności w stodole, czerpiesz wodę lub po prostu spotkasz kogoś na ulicy – zaproś go do nas.
Apele odbywają się zazwyczaj w poszczególnych grupach. Jednak kilka razy w ciągu pielgrzymki całe WAPM spotka się wspólnie – wtedy zazwyczaj mam okazję posłuchać rektora św. Anny – ks. Krzysztofa Siwka.
